Τέσσερις νέοι Χαλκιδαίοι ηθοποιοί κατεβαίνουν από το φυσικό τους χώρο -τη σκηνή- και μας μιλούν «στα γρήγορα» για το πάθος τους.
(Το κείμενο και οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο τεύχος 5 του περιοδικού Square, τον Δεκέμβριο του 2004)
Ευθύμης Μπούρικας
Άνετος, επικοινωνιακός και με φοβερή αίσθηση του χιούμορ, ο Ευθύμης ασχολείται με πάρα πολλά δημιουργικά πεδία.
Οι σπουδές του στη φωτογραφία, την ηθοποιία και τη συγγραφή έργων, είναι κάποια από τα πράγματα τα οποία τον κάνουν να αισθάνεται δημιουργικός. Όπως πρεσβεύει ο ίδιος, όταν χάνει την αξία της δημιουργίας, προτιμά να απέχει από τα πράγματα.
– Ποια είναι η διαφορά, μεταξύ επαγγελματία και ερασιτέχνη ηθοποιού;
– Η γνώση και η σπουδή είναι τα βασικότερα. Αν έχεις μάθει κάτι με λάθος τρόπο, με τον ίδιο λάθος τρόπο θα εξακολουθήσεις και αργότερα να το κάνεις. Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί.
– Ποια η γνώμη σου για το θέατρο στη Χαλκίδα;
– Αν κρίνω από τη δουλειά που γίνεται αυτή τη στιγμή στο «Αεικίνητο» θέατρο, χωρίς να είμαι απόλυτος και να ξέρω τι γινόταν πριν, νιώθω ότι κάτι κινείται. Βλέπω να γίνονται παραστάσεις με επαγγελματίες ηθοποιούς που έχουν πολύ καλές καλλιτεχνικές βάσεις.
– Μου είπες ότι μία γυναίκα σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το θέατρο.
– Ναι, ναι, καλή της ώρα.
– Οι γυναίκες μας ωθούν να κάνουμε πράγματα;
– Όχι. Περισσότερο μας οδηγούν. Η συγκεκριμένη γυναίκα δε με τράβηξε προς το θέατρο, με την κυριολεκτική έννοια. Πήγε να γραφτεί σε μία θεατρική σχολή και με πήρε μαζί της. Στο τέλος αντί να γραφτεί εκείνη, γράφτηκα εγώ! Βέβαια, οι γυναίκες αποτελούν μια κινητήρια δύναμη, που άλλοτε σου προσφέρει “πράγματα” και άλλοτε όχι. Υπάρχουν γυναίκες που δε σου δίνουν τίποτα και άλλες που σου δίνουν έναν κόσμο, που δεν τον ήξερες.
– Πώς αντιμετωπίζεις τη γυναίκα ηθοποιό επί σκηνής;
– Όταν υποδύεσαι κάποιον, δεν είσαι ο εαυτός σου, είσαι ο ρόλος. Έτσι αντιμετωπίζω τις γυναικείες παρουσίες επί σκηνής. Σαν επαγγελματίες, επί ίσοις όροις.
– Σε μια σκηνή που απαιτεί ερωτική διάθεση, πώς αντεπεξέρχεσαι;
– Άνετα. Έχω παίξει αρκετές ανάλογες σκηνές στο θέατρο και ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα.
– Βιοπορισμός και ηθοποιία συνδέονται;
– Το θέατρο από μόνο του, αν δε είσαι φτασμένος ηθοποιός, δεν φτάνει. Δε ζεις, πόσο μάλλον κάνεις οικογένεια. Στη ζωή μου έχω κάνει πολλά για να εξασφαλίσω τα προς το ζην. Πιτσαδόρος, σερβιτόρος και τέτοια παρόμοια.
Άμυ Πασσά: «ααα… ωραία είσαι ηθοποιός… και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;»
Άμυ Πασσά
Η ουσία από την κουβέντα μου με την Άμυ Πασσά, συμπυκνώνεται σε δύο μόνο λέξεις: «Ονειροβατεί προσγειωμένα».
Σεμνή και ισορροπημένη η Άμυ, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των ηθοποιών, δηλώνει αμετανόητο πάθος για την υποκριτική.
– Τι σημαίνει επαγγελματίας ηθοποιός;
– Σημαίνει να έχεις πάθος. Δεν είναι επάγγελμα, είναι εσωτερική ανάγκη έκφρασης.
– Ποιες οι δυσκολίες του επαγγέλματός σου;
– Η αναγνώριση και η καθιέρωση.
– Και ποιες οι όμορφες στιγμές στο χώρο σου;
– Η χαρά να βρίσκομαι επάνω στη σκηνή και να εισπράττω το χειροκρότημα του κοινού.
– Πότε σε «χτύπησε» το μικρόβιο της ηθοποιίας;
– Ειλικρινά δε θυμάμαι. Στα παιδικά μου χρόνια ίσως, στο σχολείο. Τότε, έλεγα την προσευχή μόνο και μόνο, για να έχω κοινό.
– Τί ξεχωρίζει έναν ηθοποιό, από έναν άλλο;
– Ο λόγος που ασχολείται με την ηθοποιία. Άλλοι το κάνουν για βιοποριστικούς λόγους, ορισμένοι για την προβολή, κάποιοι γιατί απλώς θέλουν να εκφράσουν τις ευαισθησίες τους.
– Όταν συστήνεσαι ως ηθοποιός, πώς σε αντιμετωπίζει ο κόσμος;
– Εξαρτάται. Πολλοί θεωρούν πως δεν είναι καν επάγγελμα. Μια άλλη μερίδα του κόσμου, σε θαυμάζει, αλλά χωρίς να ξέρει το λόγο! Κάποιοι άλλοι, απλώς παραμένουν αδιάφοροι.
– Πολλοί γνωρίζουν μόνο τη λαμπερή πλευρά του να είσαι ηθοποιός. Υπάρχει και σκοτεινή;
– Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτή τη στιγμή 8.500 άνεργοι ηθοποιοί! 87% ανεργία στον κλάδο. Έτσι, κάθε φορά που βρίσκομαι με παρέα ηθοποιών και ξεκινώ μια γνωριμία, οι πρώτες ατάκες που ακούγονται, είναι του στυλ «ααα… ωραία είσαι ηθοποιός… και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;
– Πες μου τρεις λόγους, για να γίνει κάποιος ηθοποιός.
– Να αγαπάς την ηθοποιία, να την αγαπάς, να την αγαπάς! Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Σταματούλα Θεολόγου: «Το θέατρο είναι μεγάλος έρωτας. Αυτό που θα νιώσω επί σκηνής, είναι κάτι το ανεπανάληπτο για εμένα».
Σταματούλα Θεολόγου
Παρά τις ανασφάλειες που καμιά φορά «κυνηγούν» τη Ματούλα Θεολόγου, η ίδια ανεβαίνει με αρκετή αυτοπεποίθηση επάνω στη σκηνή, προσπαθώντας να υπηρετήσει όσο καλύτερα μπορεί αυτό, το οποίο σπούδασε. Την υποκριτική τέχνη.
Την κατεβάσαμε για λίγο κάτω από την σκηνή του Αεικίνητου Θεάτρου, στο οποίο κάνει πρόβες για μια νέα παράσταση και μας μίλησε για όλα αυτά που μπορεί να σκέφτεται μια νεαρή ηθοποιός.
– Πώς βλέπεις τη θεατρική «κίνηση» της πόλης;
– Έμεινα έκπληκτη, όταν γύρισα στην Ελλάδα και ανακάλυψα πως υπάρχει ενδιαφέρον για τα θεατρικά δρώμενα. Το δημοτικό θέατρο, το Αεικίνητο, αλλά και θεατρικές ομάδες από την Αρτάκη δραστηριοποιούνται πολύ, γύρω από την υποκριτική τέχνη. Μου άρεσε πάρα πολύ, γι’ αυτό άλλωστε αποφάσισα να συμμετάσχω και στη θεατρική ομάδα του δημοτικού θεάτρου Χαλκίδας.
– Έχει κάποια ξεχωριστή σημασία για σένα να «παίζεις» στη Χαλκίδα, την ιδιαίτερη πατρίδα σου;
– Μόνο και μόνο, το ότι κάνω πράγματα στην Χαλκίδα, με ικανοποιεί. Θέλω να υποστηρίξω την πόλη, όσο μπορώ. Από την άλλη, αν δεν υπήρχαν οι δυνατότητες που μας παρέχονται από τα δημοτικά έστω θέατρα, θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει οτιδήποτε.
– Ποιος ρόλος είναι αυτός, που έχει μείνει «χαραγμένος» στο μυαλό σου έως τώρα;
– Ο ρόλος ο οποίος έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου, είναι η φιγούρα της Ντόβερ. Πρόκειται για μια βασίλισσα της Μοναρχίας, η οποία σε όποιο χώρο και αν έμπαινε, μαγνήτιζε όλα τα βλέμματα. Αυτόν το ρόλο, τον είχα υποδυθεί σε μία παράσταση του μεταπτυχιακού μου και μου άρεσαν κάποια στοιχεία της προσωπικότητας της, που εγώ δεν έχω.
– Τι νιώθεις να σου λείπει;
– Ο έντονος δυναμισμός της, η ενέργεια και η δύναμη της Ντόβερ, είναι δυστυχώς στοιχεία, που εγώ δεν έχω στο χαρακτήρα μου, αν και θα ήθελα.
– Τι είναι τελικά για σένα το θέατρο;
– Είναι μεγάλος έρωτας. Αυτό που θα νιώσω επί σκηνής, είναι κάτι το ανεπανάληπτο για εμένα. Η ενέργεια που παίρνω απο τον κόσμο, είναι μοναδική, Φυσικά θέλω να κάνω και άλλα πράγματα στη ζωή μου.
-Όπως;
– Θα ήθελα να βρω την ισορροπία μου και αργότερα, γιατί όχι, να κάνω και οικογένεια. Όλα αυτά βέβαια πάντα σε ένα κλίμα αμφίδρομης συναλλαγής. Θέλω πάντα να παίρνω και να δίνω».
Λίνα Τζώρτζη: «το θέατρο είναι πιο απαιτητικό, λόγω του ότι δεν υπάρχει μια κάμερα που “σβήνει” και “γράφει”, όπως συμβαίνει στο χώρο της τηλεόρασης».
Λίνα Τζώρτζη
Μετά από 16 επαγγελματικές παραστάσεις σε Αγγλία και Ελλάδα, δηλώνει επαγγελματίας ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρολόγος.
Για τους ανεκπλήρωτους πόθους της, η Λίνα δε δηλώνει τίποτα!
– Θεωρείς τις σπουδές απαραίτητες για έναν ηθοποιό;
– Με ό,τι και αν ασχοληθείς, οι σπουδές και οι θεωρητικές γνώσεις είναι απαραίτητες. Μέσα από αυτές, αποκτάς την πολύτιμη κατάρτιση.
– Η ζωή σου στο εξωτερικό;
– Έμεινα 7 χρόνια στην Αγγλία, σπουδάζοντας και συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Όταν ένιωσα πως έκλεισε αυτός ο κύκλος, αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα και όπως βλέπεις το έκανα.
– Η επιστροφή σου από τι συνοδεύτηκε;
– Επιστρέφοντας, βρέθηκα στην Αθήνα, όπου συμμετείχα σε δύο πολύ καλά σήριαλ. Φυσικά, δεν παραμέλησα και κάποιες auditions, στις οποίες ελάβα μέρος.
– Θέατρο ή τηλεόραση;
– Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Θεωρώ ότι είναι δύο διαφορετικές δουλειές. Φυσικά το θέατρο είναι πιο απαιτητικό, λόγω του ότι δεν υπάρχει μια κάμερα που “σβήνει” και “γράφει”, όπως συμβαίνει στο χώρο της τηλεόρασης.
– Ποια η γνώμη σου για τα θεατρικά δρώμενα στη Χαλκίδα;
– Νομίζω ότι τα πράγματα κινούνται. Εμείς έχουμε αρκετό κόσμο, αρέσει αυτό που κάνουμε και νομίζω πως η προσπάθεια μας αναγνωρίζεται. Αυτό που ομολογουμένως χρειάζεται η Χαλκίδα, είναι η ποικιλία και η αύξηση των θιάσων που “ανεβάζουν” παραστάσεις.
– Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Πόθοι κάτω από τις Λεύκες». Ποιοι είναι οι δικοί σου ανεκπλήρωτοι πόθοι;
Αν εννοείς από άποψη ρόλων, θα σου έλεγα ότι είμαι ακόμα αρκετά μικρή για να σκέφτομαι ανεκπλήρωτους πόθους. Έχω παίξει όμως και σημαντικούς ρόλους, όπως τη Μήδεια.